ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਬਾਹਰੋਂ ਭੇਜਿਆ ਮਹਿੰਗਾ ਸੈੱਲ ਫੋਨ..
ਅਖੀਰ ਗਿਆ ਤੇ ਗਿਆ ਕਿਥੇ ਗਿਆ?

ਜਮੀਨ ਖਾ ਗਈ ਕੇ ਆਸਮਾਨ ਨਿਗਲ ਗਿਆ..ਇਥੇ ਹੀ ਤਾਂ ਰਖਿਆ ਸੀ ਕੱਲ ਰਿੰਗਰ ਆਫ ਕਰਕੇ..!

ਮੈਂ ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਬੀਤੇ ਦਿਨ ਕੀਤੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ..
ਨੌਕਰ..ਸੀਰੀਂ..ਦੁੱਧ ਵਾਲਾ..ਆੜਤੀਆ..ਸਰਪੰਚ..ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰ ਅਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਦਾ ਡਾਕਟਰ..ਸਾਰੇ ਕੱਲ ਘਰੇ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਆਏ ਸਨ ਪਰ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਬਾਹਰ ਵੇਹੜੇ ਚੋ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਗਏ..ਫੇਰ ਬੈਡ ਰੂਮ ਤੱਕ ਕੌਣ ਆਇਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ?

ਰਹਿ ਰਹਿ ਕੇ ਧਿਆਨ ਕਮਰੇ ਦੀ ਸਫਾਈ ਵਾਲੀ ਬੀਬੀ ਵੱਲ ਜਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ..
ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਵੀਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕਦੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਵੈਸੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ ਫੇਰ ਅੱਜ ਅਚਾਨਕ ਏਦਾਂ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ?
“ਪਰ ਅੱਜਕੱਲ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਬੰਦੇ ਦੀ ਨੀਤ ਬਦਲਦਿਆਂ ਕਿਹੜਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ”?

ਅੱਜ ਕਮਰੇ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ..ਸਾਸ੍ਰੀ ਕਾਲ ਬੁਲਾਈ...

ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਨਜਰ ਨੀਵੀਂ ਕਰਕੇ..ਰਹੀ ਵੀ ਦੂਰ ਦੂਰ..ਕੰਮ ਵੀ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਮੁਕਾ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਬਣੀ!

ਕੜੀ ਨਾਲ ਕੜੀ ਮਿਲਦੀ ਗਈ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਯਕੀਨ ਵਿਚ ਬਦਲਦਾ ਗਿਆ ਗਿਆ..

ਡੀ.ਐੱਸ.ਪੀ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ..ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਜੇ ਓਦਾਂ ਨਾ ਮੰਨੀ ਤਾਂ ਫੇਰ ਠਾਣੇ ਖੜ ਦਬਕਾ ਮਰਵਾਉਣਾ ਪਊ..!

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਕਚਹਿਰੀ ਦੀ ਤਰੀਕ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਕਾਗਜਾਤ ਕੱਢਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਅਲਮਾਰੀ ਹੇਠ ਕਾਗਜਾਂ ਹੇਠ ਦੱਬਿਆ ਪਿਆ ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਲਭ ਗਿਆ !

ਫੋਨ ਚੁੱਕੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਨੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਇੱਕਦਮ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਆ ਗਿਆ!

ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਗੜੁੱਚ ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਪੋਚਾ ਫੇਰਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਫੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਙ ਹੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ !

ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ